Kıtır ekmekler Akdeniz havzasının tipik besinidir ve genellikle Fransa, İspanya ve Portekiz’de bulunur.
Rustik bir kıtır ekmek, genellikle yuvarlaktır, belirli bir yoğunluğu olan altın renkli kıtır bir dışı ve yumuşak bir içi vardır ve pişerken buğdaysı aromalar üretir. İster Fransa’daki baget, boulot ya da köy ekmeği olsun, ister İtalya’daki ciabatta olsun, bu güzel ekmekler her zaman zevk ve gelenek hisleri uyandırırlar.
Yüzyıllar boyunca dünyanın değişik tarafında başlayıp biten göç akımları, ekmeklerin ve yeme alışkanlıklarının zaman içinde her tarafa yayılmasına sebep olmuştur.
Sömürge çağı içinde, Avrupa kültürüne ait alışkanlık, etkisinin halen hissedilir olduğu çok uzak ülkelere ihraç edilmiştir. Örnek olarak, Fas, Cezayir ve Tunus’ta Fransız bageti çok sevilmektedir. Aynı biçimde Şili, Meksika ya da Brezilya gibi Güney Amerika ülkeleri büyük ölçüde kıtır ekmek tüketicileridir.
Doğu Avrupa ülkeleri ve Balkan ülkeleri ki buralar da kültürler hem batı hem de doğu malzemelerini birleştirmişlerdir, ince kabuklu ve yoğun içli ekmekler yerler ve bu ekmekler halen geleneksel yöntemlerin kullanımı ile üretilir. Bugün bu ekmek, en çok Yunanistan, eski Yugoslavya ve Türkiye’de tüketilmektedir. Çok fazla zeytinyağı içermekte olan beslenme biçimleri, tabağınızı bir parça ekmekle sıyırmanız gerektiği anlamına gelir! Reddedilemeyecek biçimde “Girit” beslenmesi olarak adlandırılan bu sistem işe yaramaktadır: Bazı Akdeniz milletlerinin ömürleri sıra dışı olacak ölçüde uzundur!
